No, Krzysztof! Dzisiaj u Ciebie jest bardzo dobrze i trafiłeś w moje klimaty! Pierwsza strofa zaj...ta! Jest moc i wiersz! Pozdrawiam :)

Teraz przypominasz mi Zenona Kwaka, uaktywnionego ostatnio. Jako psychiatrze przypominasz.
Pozdr.

Jestem psychiatrą i wiesz o tym. Man ci napisać, co myślę o "prawdach" i "nieprawdach"? - W skrócie: nie ma ich. - Są odcienie szarości, niektóre ocierają się o biel, inne o czerń. ale nigdy nie jest to "prawda".
Nie pamiętam w której książce Vonneguta jest fragment o "prawdach".
I j a jako p s y c h i a t r a się z nim z g a d z a m.
Pozdrawiam.

Tomek, czuję się zagubiony, opuszczony, lekceważony przez tłum, baaa, nawet rzeszę, czuję doła, jest mi ciężko, nie wiem jak sobie z tym poradzić, chyba się kuwa rzucę z wysokości, wiedząc ze nie mam gumowych kości

a teraz zagadka dla ciebie, w końcu jesteś psychologiem.
to co napisałem powyżej jest prawdą czy fałszem?

Pytanie retoryczne zawiera w sobie odpowiedź. Nie dziwię się, że peel się pogubił. Tyle o puencie, ode mnie.
Pozdrawiam.
ps. czuję się nieswojo z twoimi ostatnimi komentarzami. chociaż...może czasem warto się podszkolić(?)

Agusiu dziękuję :)

*nieskończonością

No toż to ja przeca o wierszu gadam :) że wg mojej (niefachowej) opinii jest udany. Rozpatruję pozytywnie :) fajny koniec z tym gąszczem i ta przestrzeń miedzy ziemią a wiecznością:)

Maks, he, he, nie wiem co ci odpowiedzieć :),
Aga, pozytywne słowo? czyli sztuka :) bo nie wiem co sądzisz o samym wierszu :)

Zaglądam pozostawić pozytywne słowo:) udany wiersz :)