przepraszam, ale pogubiłam się w płci peelki, bo najpierw opowiada kobieta, a później, to zapominanie się między udami kobiet... Pewnie czegoś nie zrozumiałam...
wymyśleć* - napisałabym wymyślić*
sporo się* ale to tylko szczegóły.
Pierwsza i ostatnia dla mnie bardzo wymownie oddają ból po stracie bliskiej osoby.
Pozdrawiam i proszę się nie gniewać za moje laickie podejście.

...nie boisz się - szukasz, sprawdzasz(?) i dobrze
przenieść przed oczy czytelnika własny obraz/y to stawianie go (mnie) w pozycji artyficjalistycznej, która nie podlega dyskusji i w tym, konkretnym przypadku, to jak najbardziej uzasadnione

a stan żalu po stracie i utarczka z nim, to próżnia, którą trzeba wypełnić sobą lub łkać nasłuchując tylko echa własnych łez


posłużę się wyjątkowo twoją manierą:
"dziękuję za wiersz"

Skojarzył mi się z twórczością Boba Dylana, naprawdę ciekawy wiersz.

Wiersz, jest udany, płynie, ciekawe metafory, oryginalne, ostatni wers może niepotrzebny, fajny , luźny wiersz, jest dobry.

Bardzo wzruszyłeś ... szczególnie pierwszą strofą ... Rzeczywiście czuwając przy zmarłym łapiemy ostatnie wspólne chwile... Ja bałam się wypuścić rączkę z mojej dłoni... bo to tak jak powiedzieć Komuś żegnaj