„Nie idź przede mną, bo może za tobą nie pójdę.

  Nie idź za mną, bo może nie potrafię pokazać ci drogi.

  Idź koło mnie i bądź moim przyjacielem.”

                                                    Albert Camus

Wiem co mówię, bo przypadkowo zostałem matką.

Spadam do kanału wydając głośne okrzyki skrzydłami.

Parę okruszków chleba, kilka kropel głośnego krakania

zmielonego własnymi zębami. Z tej papki na balustradzie

poglądowe są lekcje latania .Żeby móc z nią porozmawiać.

Jakby chciało się przypomnieć odległość lądowania na stole

ze zdwojoną siłą infekcji, że skazuje się na śmierć

przez znieczulenie z wielką bezsilnością i pustką.

Nie ma we wszechświecie niczego - umierała całą dobę  -

co mogłoby się równać z odchodzącym życiem.

O ile to możliwe poczekaj do rana, usiądź, pomyśl,

porozmawiaj ze sobą. Trwaj w ciszy, bądź ciszą .

Stała się tylko jasną plamką na horyzoncie szpitala,

pędząc w tym samym kierunku, co poprzednio.

Może ktoś z was ją pamięta, tak na górze, jak i na dole.

Co za nami, co przed nami... Upośledzeni w dopiero.