Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki



przyszłam bo długo namawiali
tutaj znajdziesz spokój
w zgliszczach mała mrówka 
odnajduje swoje ścieżki

tyle słońca dzisiaj w pąkach
ciepło dnia zamyka cienie

wybieram łóżko od strony ucieczki
to co leży niedaleko 
mówi dzisiaj będziesz walić 
w drzwi rozkrwawisz sobie pięści 
jutro wróci każdym skurczem 
bólu przywrze ci do wspomnień

wreszcie położysz się na plecach

zaczniesz kreślić swoje ścieżki
na suficie białym jak śmierć
i niezapisana kartka

Ilość odsłon: 2587

Komentarze

lipiec 18, 2017 00:39

fajny, tylko po co tyle przerw, strof :)

lipiec 14, 2017 09:00

dziękuje)))))

lipiec 13, 2017 23:35

Zingaro - dziękuję!

Lucyno - niezmiernie mnie ucieszyłaś, wracaj, proszę!
Leszku - dziękuję :)

Davidzie Es. - radość!

Wszystkim dziękuję za czytanie i zapis wrażeń.

Pozdrawiam serdecznie :)

lipiec 12, 2017 23:32

...bez komentarza __po prostu dziękuję

Serdeczności Anno

lipiec 12, 2017 21:57

Niektórych tak usilnie namawiają że łączą im ręce a czasem i nogi, przepraszam za dygresję.
Bardzo dobry text a to co wyżej wydaje mi się blisko prawdy.
Pozdrawiam

lipiec 12, 2017 21:23

o czym to jest? moja porada, pisz z sensem! a i jeszcze jedno, bardzo istotna sprawa, pisz zdania w całości jeżeli ich nie umiesz porozkładać w strofach, bo czytając takiż tekst wychodzi galimatias słowny, ten tekst jest pozbawiony sensu, brak pomysłu na cokolwiek, i to jest szczera opinia do której się powinnaś odnieść i nad którą się powinnaś zastanowić, bo same fałszywe pochlebstwa do niczego dobrego nie prowadzą.
Pisz z sensem! twórz opowiadania! rób historię! a nie pseudo poetycie pierdolamento! z którego nie ma nic, bo wierz mi, ci co cię pochwalili, po kilku sekundach zapomnieli co czytali, i przeszli do dalszego komentowania, zapewne również jakże chwalebnego, ech, i tak się rozwija a raczej zwija nasza poezja! pozdr

lu*

2-5

lipiec 12, 2017 20:48

No i tak sobie człowiek szedł, czytał, aż tu nagle "wyrywanka", i się musiał człowiek zalogować, żeby powiedzieć, że będzie wracał i czytał znowu, i znowu!

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-32-3

lipiec 12, 2017 20:28

świetny wiersz!

lipiec 12, 2017 14:54

Mithril - dzięki za czytanie. Nie odnajdujesz niczego? Cóż, bywa ;)

Lena, dzięki, czy mi się wydaje, czy już kiedyś próbowałaś tak odwracać koment ogonem? ;) Wątpię bardzo w ten woal ;)

Ronin - z pewnością przesadziłeś, ale to strasznie miłe. Chciałoby się powiedzieć: nie przestawaj ;)

Mgło - cieszę się, ze Ci się spodobał.

Arturo - o, super, że tak go odbierasz, ale (hahaha) ja naprawdę okrzepłam po poemie, przeżyję, a w twarde misie nie wierzę, chyba, że żelki długo po dacie ważności ;)

Dziękuję Wam bardzo za czytanie i zapis wrażeń.

Pozdrawiam :)

lipiec 12, 2017 10:57

Udany bardzo, a Mithrill pewnie się podkochuje...taka twardość pluszowego misia