Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Wiatr rozsypał pigułki "po". Trzymałaś je
w czerwonej portmonetce, zamykanej na
klucze. Teraz czołgasz się po trawniku do 

najbliższej stacji z ludzkim sercem. A ta
jest daleko. Bo większość serc zamyka się
po dwudziestej. Potrzebujesz tego 

otwartego na oścież. By zatankować bez
cashbacku. Jak ryba - nabrać w usta wody
i zamilczeć, słodkowodne cierpienie.

Powoli się wynurza, pęka jak lodowiec.
Ilość odsłon: 1008

Komentarze

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-3

lipiec 12, 2017 22:39

Na to pytanie nie odpowiem ... uważam że wiersz bardzo dobrze oddaje emocje ktore targają kobietą tuż po

lipiec 12, 2017 22:33

Mgła

mam nadzieję że nie z powodu doświadczenia życiowego, tylko z wartości tekstu, ale dzięki :)

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-3

lipiec 12, 2017 22:30

Nie mogę przejść obojętnie obok tego tekstu