Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

namaluję Ciebie
w kolorach zapomnianego nieba
kreska po kresce

pędzel tańczy na płótnie
układając się w kształt oczu
zieleń i słońce

dotykam policzka
lekko zadartego dwudniowym zarostem
pachniesz jak zwykle
jabłkami

już wiem skąd we mnie
sympatia
do jesieni



Ilość odsłon: 2287

Komentarze

wrzesień 20, 2017 22:30

A to podobno wiosna pobudza do tworzenia ;) pozdrawiam

Konto usunięte

2-22-22-22-22-22-22-2

wrzesień 20, 2017 22:27

Jesień idzie nie tylko przez park, ale także przez serca.
Ludzie, co wy z tą jesienią? Pozdrawiam.

wrzesień 20, 2017 22:25

dziękuję za odwiedziny lu* ;) i pozdrawiam

lu*

2-5

wrzesień 20, 2017 22:17

Jest obraz. ... "kreska po kresce" No Jest! :)

wrzesień 20, 2017 22:12

Dziękuję Malesza ;) Niestety każdy z nas ma za sobą jakieś własne, nieuniknione końce świata. Szkoda, że wszystko co piękne tak szybko przemija...

wrzesień 20, 2017 13:32

Zobaczyłam tu obraz pewnej nieuchronności, wszystko kiedys się kończy, a zanim się skończy, będzie jesień.
Pięknie się to czyta.
Pozdrowiecka M

wrzesień 20, 2017 12:03

Jedne z piękniejszych słów jakie może usłyszeć "poeta"... " Ty pisz, a ja będę czytać." Dziękuję i pozdrawiam Joanno ;)

wrzesień 20, 2017 11:33

Patrycjo, stwarzasz przyjemne klimaty, więc Ty pisz a ja będę czytała.
Pozdrawiam :)

wrzesień 20, 2017 10:58

Maj moim zdaniem już się troszkę przejadł Anita ;)
Janusz - bo czasem istnieją takie nieba o których po prostu trzeba zapomnieć...
Tomku dziękuję serdecznie za odwiedziny ;)
Cieszę się Mgła, bardzo miło się czyta takie komentarze ;)
Pozdrawiam bardzo serdecznie i zapraszam ponownie ;)

Konto usunięte

2-3

wrzesień 20, 2017 08:43

Z przyjemnością przeczytałam Motylkowa :-)