Ada

Jesień

dotyka dnia coraz krótszym światłem,
smugami szronu okrywa trawy,
pod chłodnawym niebem października
odsłania nieśmiertelne plejady.

Ta niebieska impresja pamięta
Gwiaździstą noc nad Rodanem w Arles,
gdzie Vincent malował romantykom
mrugające gwiazdy. Wkrótce znikną
bez śladu w delikatnym powiewie.

Czuję radość. Kasztan tak spokojnie
pęka, jakby dostrzegał godzinę,
w której nic złego stać się nie może

- bądź przy mnie, gdy odejdę daleko.

Ilość odsłon: 1006

Dundersztyc

2-3 2-3 2-3

październik 04, 2017 21:09

to z kasztanem, pękaniem, odejściem - bardzo piękne. Dziękuję

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

październik 04, 2017 10:50

Rozumiem Tomku, że miałeś to szczęście. Dzięki za odwiedziny:)

Tomek

2-5

październik 04, 2017 08:47

Ładnie. A widziałaś w oryginale "Gwiaździstą noc nad Rodanem"? - Tych dwojga ludzi w lewym dolnym rogu obrazu prawie nie widać. Oni są elementem ciemnogranatowego (wybacz: mężczyźni nie umieją nazywać barw) tła.
Pozdrawiam.

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

październik 04, 2017 08:22

Jagoda - dziękuję i pozdrawiam:)

piwoniewiersze

2-4 2-4

październik 03, 2017 12:41

Klimatyczne.