jak kiedyś pisalem, nie lubie grzebać w cudzych wierszach, za co (niekonsekwencję) bardzo przepraszam, ale po mojemu tak byłoby inaczej:
"szumią
wtedy słyszę sekrety
które wcale nie gnębią wyrzutów
mówią
nastawiam uszu na zwierzenia
- on był jej przybranym synem
- ona w czasie wojny zmieniała mieszkania
ciągną opowieść
- wyszli wtedy na ulicę przez ciekawość
Proszę, by nie przestawały
- dziecina, która bawiła się w tym pokoju umarła
płaczą
mówią o wszystkim, co widziały
ignorując pytania
 
obrazy układają się w dziwne pejzaże
mimo drżenia, ich liście zmieniają kryjówki
i proporcje ukrywanych sekretów
nie układają się w historię, bo jej nie ma
jesień
próbują określić swoje miejsce
które kiedyś opiszą"
pozdawiam Dundersztyc