nie jestem przekonana do pierwszej cząstki... za to od "tkwię w zamkniętej formie..." bardzo na tak

dziękuję za zajrzenie, przepraszam, że tak późno, ale nie było mnie na miejscu - byłem w kosmosie...
Tomasz, dziękuję za nominację i za tę Twoją "normalność"
Paweł: przemyślane przemysławką
cytra: wiem, to takie właśnie koślawe miało być, choć to był ostatni element, który dopisałem
Akinezja: to wszystko, co autor chce słyszeć - dziękuję serdecznie
Lena: a Tobie dziękuję za "miarkę zrozumienia"
Pozdrawiam

chaotyczne, słabe, nieprzemyślane... nie podoba mi się.

Podoba mi się bez pierwszej, która jest za bardzo pokaleczona gramatycznie. Ale to tylko moje odczucie, czytelniczki po starej szkole. Pozdrawiam

Uff. Wreszcie zwykły wiersz. Od pewnego czasu mam poczucie, że z portalem się dzieje coś złego. Znacznie gorszego od obecności Zzdzicha.
Dzięki za ten wiersz.
Pozdrawiam.

Ujmuje mnie "luzik" tego tekstu, który odbiega od wielu "usilnych" prób pisania wierszy. Nie wykluczam, że "luzik" jest wynikiem cierpliwego cyzelowania, ale tego nie widać, a to jest trudne. Lubię wiersze, które posługując się prostotą codziennych atrybutów wyczarowują niecodzienność. Ten tak ma.

Sezon na świerszcze w kominie, to ani chybi czas melancholii jesiennej, bardzo potrzebny w życiu, a w życiu poety nieodzowny. Wszyscy mamy wtedy więcej przemyśleń o ziemniakach na zimę i węglu. I o tym, czy to nam wystarczy. Otóż nie.

Wg mnie to dobry wiersz i w miarę zrozumiały. Klasyka jesienna. Pozdrawiam