Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

1)

Miała trzynaście lat, kiedy tygrysie niebo

skoczyło do powiek i spadła na dno źrenic.

Ciemność wodę jej wlała do uszu, i ciemno

było po wyjściu. Dym jak smoła gęsty

 

oblepiał widma ludzi niosących powoli

znamiona tygrysiego oddechu na skórze,

 a ich twarze nieomal zwęglały jej oczy:

patrzyła na siebie - zrozumiała to później.


2)


Wtedy widziałam ją po raz ostatni.

Powiedziałam: popatrz na ten samolot.

Był cały srebrny, a ogon miał biały.

A potem ciemność nakryła mnie dzwonem.

 

Otworzyłam oczy - nie było jaśniej.

Dym gęsty jak smoła, i ciała w rzece

pamiętam. Rodzice nie byli w stanie

gdzie mam przód głowy, a gdzie tył – powiedzieć.

Ilość odsłon: 908

Komentarze

grudzień 04, 2017 22:27

Dzięki.

Konto usunięte

2-5

grudzień 04, 2017 22:14

na fali, genialna seria

grudzień 04, 2017 21:57

Dziękuję.

grudzień 04, 2017 21:21

Wielka tragedia, pięknie opisana.
Pozdrawiam

grudzień 04, 2017 20:51

Paweł
to jest piękny, wzruszający wiersz.