cichym lotem wyprzedzić bezpowrotnie obłoki

   wbić się w siedmiowymiarową przestrzeń do

   stanu pierwotnego krzyku, do pierwszego ciosu

   demiurg jednak rzecze protekcjonalnym tonem:

   gdy wrócę, na twoim miejscu by mnie tu nie było

   opowiedz o zadymionej duszy, a dodam cię do listy

   straconych przyjaciół – twórców nowego horyzontu

   co to wypatrują chorągwi, aż oczy robią się puste

   bez pulsujących arterii ze stuprocentowym płynem

   utoczonym przez lewicujących towarzyszy nieba

   gdy wolna wola sięgnie sklepienia – zadrżysz

   przed stopniowym umieraniem ustrzeż nas panie

   niech szalony river dance rozpląta nam stopy

   a z gardeł wyrwie się ryk tysiąca rogów

   wyszykowany sterowiec dosięgnie inferno

   na czas epilogu błękit zmienia się w purpurę

   królewską drogą toczysz swój zwycięski rydwan

   w pokłonach drzewa i ludzie, a może to miraż

   konwulsje strachu, by zachować nadal ciepłą krew

   zostawiając upadłe portale z wierszami aniołów

   cichym lotem wyprzedzam obłoki bezpowrotnie