...albo poezja. Zrobiłem z tego wiersz (czyli pisane w słupku) na Wordpress-ie. Też nie wygląda najgorzej. Tu tkwi w prozie. - Zawsze bezpieczniej, nikt mi skutecznie nie wytknie, że nie ma wiersza.
Pozdrawiam.

A to już psychologia, Tomku.
Pozdrawiam

Leszku, w spopielonym sercu nic nie zagości. Nienawiść też nie. Pozostaje tylko uśmiechnięta twarz i Nic w środku.
Pozdrawiam.

Potencjał serca jest wielki, ważne by nie rozgościła się w nim nienawiść, ona może zatruć wszystko.
Twój tekst jest oczywiście bogatszy niż mój komentarz i dlatego dobry.
Pozdrawiam

Grażko. Serce, to nie tylko miłość.
Ula, odradzanie się z popiołów ma ograniczony czas, można tak kilka razy, później już nie.
Tu i teraz? Tak. Z popielniczką zamiast serca.
Pozdrawiam i dzięki za komentarze.

Niestety serce jak Feniks odradza się z popiołów.

Zmory z przeszłości wychodzą spomiędzy szarych grudek i pyłu... przeszłość zostawić w spokoju, niech się spala powoli. Przyszłość nie widzieć. Jest tylko tu i teraz.
Ciekawe spojrzenie.
Ukłony:)

Czyżby strach przed kolejną miłością?

Dzięki, Zrywie. Zrobiłem znowu to, czego obiecałem nie robić więcej.
Pozdrawiam.

To takie jak – pomyślałem – dusza. - zbyt oczywiste jak na ten tekst.

Reszta jak najbardziej na tak.