Chyba to lubię w necie, że można podejrzeć ścieżki, które wybierają czytelnicy.

to dobrze, że tak krążą. o to chodzi w tej zabawie: odgadnąć szyfr i znaleźć miejsce jego pochodzenia.
a wiesz, dzisiaj moja znajoma powiedziała mi, że poezja to: "takie miejsce, gdzie sens się znajdzie nawet i tam, gdzie już nikt, nigdzie w żadnym innym miejscu by go nie znalazł"

wersy próbują się ze mną odnaleźć

stare uczucia (a raczej chec ich posiadania) nie przemijaja?
a wiesz: ucialbym na "od przyjaciela"
ta fraza ze "spokojem" to zbytnie dopowiedzenie, imo, ale moze sie myle.

Bardzo lubię czytać Pana wiersze :-)

Spokój potrafi uleczać... czas pokaże!
Ładny tekst
Pozdrawiam

Ta heroina we mnie postawiła na duszność i przejaskrawienie.
Dokładnie tak wyglądała pierwsza wersja. Całkiem możliwe, że do niej wrócę, gdy się prześpię

...hmm - amożebytak:

"nieco się zbiegłam
co prawda nie sfruwam po schodach
ale na wkłucia opadły już motyle

mają się lepiej niż ścigane pomrukiem gapiów bure myśli
zdążyły przymarznąć do zaniedbanego szyldu nad opuszczonym
zakładem sukien ślubnych przy lipowej

starowinki próbują sprzedać jakieś pęczki zieleniny
tu z twarzą przyklejoną do sklepowej witryny pożegnałam się ze łzami
na widok kolekcji peruk z naturalnych włosów

przez absurdalną chwilę wspominałam smak pomarańczy
miętosząc bukiecik stokrotek za symboliczne pięć złotych
tak bardzo unikałeś mojego wzroku że pozostaje czekać
na telefon od przyjaciela
może lepiej dać sobie spokój
obawiam się nawrócić"

- tekst odbieram retrospektywnie z prześmiewczą manierą narratora do empirycznego bagażu imponderabilii, gdzie istnieje już tylko infantylne konkretno-obrazowanie, jak w zatęchłym fotoplastikonie

Mam tego świadomość.

Tak zdrapałeś !