Pozdrawiam, wszystkiego dobrego.

Marcin: klucz to każdy ma swój. Dosyć trudno poznać Twój, Marcinie.
Pozdrawiam.

Tak, to było faktem, że naonczas Księżyc był widoczny przed południem. Pisałem ten wiersz w pracy, w biurze, a za oknem po stronie zachodniej dojrzałem za oknem Księżyc, w dzień, i tak to sobie było - aż się stało wierszem...

Jeszcze rano...

skoro używamy takiego samego języka urzędowego chyba klucz nie jest potrzebny aby odczytać twoje utfory literackie nie jestem potomkiem Henryka Zygalskiego ,,,powodzenia

Właściwie od tego smutku czuje ten wiersz zrobiło mi się dziwnie smutno ale zarazem i kolorowo , dobrze jak nasze ja odżywiają kolory, dziękuję:)

" smutek przyszłych drzew to wróg " - to mi się bardzo podoba i z kobietą z palety bym inny zrobiła zapis.

To jedna ze starszych rzeczy. Jest lekko nadrealistyczna. A o co pan pyta? Używamy przecież tego samego języka, języka polskiego, języka tego samego urzędu - to ten sam język urzędowy. Może jest pan czymś zmęczony? - pytam poważnie, o zmęczenie ciała, albo mózgu, o zmęczenie materiału z jakiego jesteśmy. Nie ma w moim pisaniu wiele trudnego, wystarczy znaleźć klucz, zapoznać się z nim, a jest wtedy jak z wierszem - nie wprost, a po prostu, intencja, intuicja, obraz, kilka wierszy do zainteresowania, jakoś tak...

Ja rozumiem.

jeszcze rano...
stałaś mi się kobietą z czyjejś palety barw
wsiąkają małe łzy w smutek przyszłych drzew

to tak bezpretensjonalnie
ale szczerze masz chaos nikt tego nie kupi twój tok myślenia jest jak powódź zabiera wszystko zrób strumyk a będziesz wielki to tyle ,,skoro używasz poważnych słów znaczeń,,to pokaż ...ich moc Marcin.