to się bardzo cieszę, Aid - dzięki :)

brawo Doroto -świetny, nic bym nie zmieniał, po prostu czyta się

Dziwna - cała przyjemność po mojej stronie :) cieszę się, że zajrzałaś

Paweł - miło bardzo czytać taką opinię, dziękuję

Pozdrawiam Was

co do ostatniej zwrotki takie coś mi się przyplątało, co zmiksowane z wersją Davida dało:

mnie po swojemu, jim, w iskrę zamienił
niepewność w oczach i zapalił wiosnę
z jej intensywnie błękitnym odcieniem.

ale jeszcze myślę :)

Fiu, fiu! No to jest kawał dobrego wiersza!
David Es napisał już w zasadzie wszystko, więc tylko pozostawiam ślad, że bardzo mi się podobał.

Pozdrawiam!

Milo było przeczytać. Bardzo miło.I jakoś cieplej się zrobiło.
Podoba się.
Pozdrawiam:)

xlax - dzięki za wgląd i komentarz :) wiesz, czasem wiersze, tak jak ten, powstają dla konkretnej osoby...to co miałam "Jasiek" pisać, skoro to Jim? ;)

Tomasz - dziękuję, miło mi :)

Zdzich - miło, że zajrzałeś, dziękuję

David - cieszę się, że wracasz, i to z pomysłem - całkiem niezły :) pomyślę...mi też po głowie coś chodzi, może wieczorkiem przerobię conieco :)

pozdrawiam wszystkich serdecznie

...propozycja:
"w oczach zapalił mi kolejną wiosnę
z jej intensywnie błękitnym odcieniem"

___wiem, jest ciut prościej, bardziej z naciskiem na 'wiosnę', ale składniej ...bez jego i tym
...do rozważenia

Pozdrawiam / Dobranoc

Są chwile, które już nie wrócą, ale zostaną wspomnienia na zawsze!
Pozdrawiam :)

Ciekawa wersyfikacja. Wiersz pełen wiosny-życia-spontaniczności.
Fajnie.
Pozdrawiam.

Ciekawa i oryginalna konwencja monologu/dialogu z kimś-tam. Roztaczasz obrazy: żurawie, wiosna, krzyże, fototapeta, kot, cmentarz... to takie polskie, to skąd ten Jimmy? Mam taki dysonans w ramach realioznawstwa ;-)
Pozdrowienia