Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Kudłaty chłopak kiedyś wiedział, dlaczego parkowe ptaki oglądają liście z każdej strony i że zawsze trzeba mieć w kieszeni kilka orzechów, gdzie zatłukli człowieka dla paru złotych albo jak przejść cały murek bez trzymanki.

 

- Kiedyś to nawet wiedziałem, kim chciałbym być, gdy dorosnę – powiedział do wspartego na miotle dozorcy - Niestety straciłem całą wiedzę i umiejętności. Teraz muszę się wszystkiego uczyć od początku.

 

- Ja też kiedyś znałem każdy, nawet najciemniejszy i najwęższy korytarzyk w tej kamienicy. Miałem policzone wszystkie korniki i pająki.

 

- Wygląda na to, ze już nastąpił koniec i trzeba sobie wszystko stworzyć od nowa – westchnął chłopak.

 

- Z pudełek od zapałek wychodzą całkiem zgrabne kamieniczki!

Ilość odsłon: 834

Komentarze

lipiec 03, 2018 09:06

To ja dziękuję za ten komentarz!

lipiec 03, 2018 00:22

Kiedyś dodałem sobie taki opis do zdjęcia córki: podstawy tego świata tworzymy siedząc w kucki.

Twój tekst bardzo mi to przypomina.

Jest tu klęska dorosłości-koniec świata. Kudłaty kiedyś wiedział..., kiedyś teraz już nie. Już nie zna tajemnic i wewnętrznych zewnętrznych struktur.
Ja nazwałem to kiedyś dla siebie upadkiem ideałów. I również musiałem zaczynać od podstaw... wrócić do czasów alfabetu chowanego w szuflafkach z zapałczanych pudełek.

Dziękuję za ten tekst

Pozdrawiam!

lipiec 02, 2018 23:32

Dziękuję i pozdrawam!

lipiec 02, 2018 19:58

Rozmowa z dozorcą jest całkiem ciekawa a te kamieniczki rzeczywiście są zgrabne, jak najbardziej.

Pozdrawiam :)