Jasne, Nietzsche też właściwie się nie śmiał-a pisał o śmiechu.

bo tytuł jest roboczy, raczej odnośnik dla mnie , mniej dla czytelnika. inna sprawa że nie zależy mi na tym żeby pisać poezję, bo nie wiem nawet czym jest, nie wiem czy mnie to w ogóle obchodzi

A mnie się rozszczepienie światła kojarzy z prawem Kirchhoffa. To idąc w tą stronę nic nie musi.

Sam tytuł jest zaprzeczeniem idei poezji.

dowolność raczej marzy o wolności, - patrz Horacy.

Przeczytałam Twój kom Imre
Potworna samotność w poezji spotykała zawsze najlepszych, aż tak "cudny"'ten wiersz nie jest, choć jest ciekawy, skoro o nim piszemy,
:)

A tak, to trzeci kom. Wolność to nie dowolność, też stare jak świat.

Nadzieja bez wiary to brak nadziei, Imre, - sorry, no ale to chyba oczywistość.

Emily też nie napisała dla niego, -pierwsza cecha poezji wolność myśli.

Ten fragment mi najmniej się podoba
" nagle piorun strzelił 
wraz grzmot potężny jak cisza 
zadrżał świat w jasności "

odstaje za bardzo od reszty tekstu o utracie wiary. Tak to jasne. Ale wraz z nią nadzieja. Co nam pozostaje. Ptak staje się być tu tragiczny gdyż jego wolność staje się więzieniem. Jak to rozumiem: to zawieszenie w próżni. A wolność to jednak jak światło potrzebuje rozszczepienia odbicia wchłonięcia by co dojrzeć. To jak dźwięk- dopóki nie zadrży fala- nie zaistnieje.
Czeka potworna samotność


Teraz lepiej rozumiem:
nagle piorun strzelił 
wraz grzmot potężny jak cisza 
zadrżał świat w jasności 

Pozdrawiam