Bardzo fajny, choć zdaje mi się, że kobiety jakby nabrały chęci do pisania takich właśnie wierszy i tworzą wspólnie, jeden długi tekst. O niej.

Brakuje mi tutaj mocnego akcentu, np. w puencie, tak aby ten akurat wiersz został zapamiętany. Pozdrawiam serdecznie

Uważam, że wersy są zdecydowanie za mocno pocięte, wychodzi pięć strofek, które nie są nasycone zawartością.

Wziąłbym osiem pierwszych wersów (z których można zrobić pięć) i zastanowił się nad dalszą częścią, która jest tak naprawdę powielaniem myśli przewodniej. Można też pomyśleć nad puentą, bo obecna niepotrzebnie tłumaczy i podsumowuje całą poprzedzającą ją treść.

Dziękuję za wszystkie uwagi, czytanie i chwilę refleksji.
Pozdrawiam :)

Dużo w wierszach jest tej kobiecej martyrologii, ale nie zawsze tak jest.
Ja na przykład z reguły żywię się odpadkami a i gotowanie mi nie obce.
Na przykład gotowanie na święta to moja specjalność
Pozdrawiam wszystkie umęczone

madonno domowa madonno
stawiasz na stole parujące talerze
w nich zacierki na mleku albo skromna zupa
o madonno pozwól żyć madonno mężowi swojemu
i nie dozwól by był głodny
jemu najlepsze mięsiwo
a gdy już nasyci się wyjdź spokojnie na spacer
bowiem nie ty ale on
w przyszłości będzie liczyć HDL

:)

Wydaje mi się że te powtórzenia "nowości i toporności"
celowe - mają coś podkreślić, ale osobiście
wydaje mi się. że bez tego zabiegu tekst lepiej
by brzmiał.

Pozdrawiam

Moja ciotka wstydzila się gdy przyjeżdżali do niej goście, bo biedę klepała z mężem alkoholikiem i dziećmi ( a było ich pięcioro) ale dla głowy rodziny męża, ktory pracował jako kierowca autobusów zawsze był na obiad kawał mięcha, ciotce i dzieciom dostawało się najmniej. teraz dzieci są już duże, jedna jest pielęgniarką w Szwajcarii inna kosmetolożką, syn jeździ tirami a ciotka pracę znalazła świetną we Włoszech. I dobrze ciotce się wiedzie i w miarę zdrowa od tej skromnej zupy i zacierkach na mleku, a jej mąż? walczy z dużym cholesterolem.:)

Jot Te, Twoje sugestie i rozważania wezmę pod uwagę przy pisaniu powieści...będzie tło psychologiczne, będzie tyle wątków " świętej domowej", że przypuszczam, skłonisz się do okrojenia fabuły uciemiężonej kobiety.
A teraz jest jak jest.
Szanuję zdanie czytelnika, ale nie muszę się z nim zgadzać. Prawda?

Ukłony.

Cały wiersz, wg mnie, to trochę tani chwyt, dodatkowo wzniesiony na raczej stereotypowym wyobrażeniu matki, które, dziwnym trafem, pragnie przetrwać w mentalności.

Poza tym mało liryczne, a poszczególne wersy brzmią bardziej jak instrukcja. Ew. jak jakiś plan zdarzeń.

Poza tym słabe tło psychologiczne. Bo w sumie wiadomo tyle, że ma dzieci, męża, nie ma za to sił, pewnie przez przygotowania świąteczne i ogólnie całoroczny zapierdziel, ale takie scenki, no cóż, może jako wprawka literacka, ale jako samodzielny twór, nie ma nic do zaoferowania - mnie, jako Czytelnikowi. Ale to mój odbiór

To tylko mój punkt widzenia , przecież Ci nie mówię, że masz coś poprawiać.