Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki




   powtarzano mi
   że nie jestem ptakiem
   i że dziewczęta nie fruwają
   bo za dużo szadzi
   i wiatru
   i lodu
   w powietrzu
  
   między łzą a śmiechem
   kołysze się światło
   na wodzie 
   kręci koła
   by zniknąć
   jak kamień

   ciężko
   toczy się po twarzy
   chłód 
   wciąż za dużo szadzi
   i wiatru
   i lodu
   wśród powietrznych korytarzy
   tylko ptaki
   mogą się ścigać z chmurami
   
Ilość odsłon: 951

Komentarze

marzec 17, 2019 01:45

Joasiu,dziękuję za piękne czytanie
piękniejsze niż moje pisanie
:)
pozdrawiam

marzec 15, 2019 23:43

Dziewczęta jak chmury przebiegające po wielkim niebie.
Odważne, dzielne - szukają, by potem,
te małe wiaterki i chmurki mieć pod swoim malutkim, niebieskim niebem.
Niech lody topnieją
a ptaki rozwijają swoje piękne skrzydła.
Lećcie kochane,
lećcie!
Nie zapominajcie o matkach,

Pozdrawiam :)


marzec 15, 2019 09:38

a ja podziękuję, Leszku
i odwzajemnię pozdrowienia:)

choć szadzi i wiatru, i lodu wciąż za dużo
i za dużo...i

marzec 14, 2019 21:10

A ja do dziś byłem pewny że dziewczęta fruwają co najmniej jak motyle.
Ale rzeczywiście jest za dużo szadzi i lodu a więc jest problem, na pocieszenie tylko:
Pozdrowię serdecznie