Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

W czerni wystarczy odejść od stereotypu,
rozsupłać splątane. Światło
wpisuje się w przestrzeń, rozchodzi
po kościach. Jesteś w nim

niekoniecznie bez skazy. Dzieląc zimne,
na zimne dmucham. Cokolwiek to znaczy,
jestem absolutną próżnią, wszystkim i niczym.
Przeniknij i zostań. Rozproszenia zmieniają
kierunek.
Ilość odsłon: 1006

Komentarze

kwiecień 25, 2019 22:16

Bardzo Wam wszystkim dziękuję za przemyślenia. Macie sporo racji.

Konto usunięte

2-22-22-2

kwiecień 25, 2019 16:58

Przyznam, że dla mnie za trudny... Czasem chciałabym usiąść z autorem przy wspólnym stole i porozmawiać o jego tekstach, o tym, co chciał przez nie wyrazić... Takie marzenie:)
Gra słów na szóstkę:)

kwiecień 24, 2019 08:52

Dla mnie świetny tekst. Bardzo udany i bardzo zmuszający do przemyśleń. Skłania by przewartościować swoje życie.

Konto usunięte

2-22-22-22-22-22-22-22-22-2

kwiecień 15, 2019 20:41

"Hm, tytuł zbyt zasadniczy/urzędowy"- I kto to mówi...

kwiecień 15, 2019 20:18

Hm, tytuł zbyt zasadniczy/urzędowy. Kompozycja fajnie płynie, ale jako pragmatyk, chciałbym coś z treści uszczknąć dla siebie. Tu jednak tekst stawia mur prywatnych skojarzeń... Pozdrawiam

kwiecień 15, 2019 19:54

Poszukiwanie własnego ja, to ważna w życiu sprawa, nie wszystkim się udaje
Pozdrawiam

lu*

2-5

kwiecień 15, 2019 09:56

O tu też pięknie i ciekawie!

kwiecień 14, 2019 17:51

puenta fajna

kwiecień 14, 2019 16:58

" Byłem niczym, więc mogłem sobie pozwolić na wszystko" - W. Gombrowicz, to tak mi się przypomniało, czytając :)