Cenny komentarz, tetu. Cieszę się, że wywołałem refleksje, bo to wisienka na torcie poezji...

Cenny komentarz, tetu. Cieszę się, że wywołałem refleksje, bo to wisienka na torcie poezji...

Kapitalny tytuł sprowadzony do roli kontrastu. Ciemność i światło. Jedno uzupełnia drugie. Dwoistość świata. Tu nad samym tytułem można się pochylić i jest o czym mówić.
Bardzo mi się podoba.

Gdy wszystko jasne...wtedy zaczynamy się bać.

Bardzo ciekawy tekst i frapujące to wchodzenie w sen od podwórka.

Sen od podwórka, jak życie od podwórka. Mroczne i trudne, ale co nas nie zabije...
Wbrew pozorom czerń jest bezpieczna, uspokaja, pozwala zebrać myśli. Czasami potrzebujemy jej by lepiej widzieć (no właśnie, tu nawiązuję do tytułu) zdecydować, wybrać kierunek. Można też się za nią schować i choć przez chwilę udawać że się nie istnieje.
Sporo refleksji po lekturze. Dziękuję, że mogłam przeczytać. Zasłużenie wyróżniony.

Było, było, ale przerobiłem dokumentnie (wersyfikację i dodatki). Dzięki za zaglądnięcie ;-)

Pamiętam ten tekst, to zdjęcie i wspomnienie Mistrza. Bo już kiedyś publikowałeś, prawda? Bardzo obrazowe. Jak sen. Pozdrawiam

Dawid, wojbik, dzięki za miłe (bo któż nie jest łasy na pochlebstwa) przyjęcie tekstu ;-)

Ładny obrazek - jak często u ciebie zresztą, chyba. Graty wyróżnienia.

Pozdro.

...dobrze, że nie przeoczyłem - dziękuję

__i pozdrawiam

Dzięki imre za, jak zwykle, ciekawy komentarz. Z Bogiem być może masz rację, jednak tutaj przedstawiam go w 'niezbyt pozytywnym świetle' - jako bezwzględną abominację, która niszczy perspektywy vide historia ludzkości.

Gdy już wszystko jasne- czyli gdy osiągnę jakiś absolut - stanę się jak ten mistrz krajobrazu- zaczynasz malować ciemność... A ciemność wg graficiarzy z Bielska z przełomu obecnych wieków "Ciemność Odkrywa Perspektywy". Wówczas odkrywamy coś wiecej niż lawendę i księżyc. Odkrywamy pod sobą beton i trawę, mury i przestrzeń. Miękkie ciało człowieka.

Wiersz budzi we mnie sporo refleksji o człowieku i Bogu.

Pozdrawiam