lu*

bardziej

widziałam blask

jak to jesienią

słońce nim zaszło

udowodniło niebu błękit

Poezja to bardziej piękno

nie mogłam mówić

widziałam ziemię

zrudziałą w umieraniu

czułam jej wilgoć

umyłam włosy

powietrze sznurowało wargi

Poezja to bardziej miłość

biegłam biegłam

widziałam jak spadały gwiazdy

żyłam w bolesnej wieczności chaosu

krzyczałam dławiąc się łzami

że minął czas

kiedy pochylała się nade mną

Poezja to bardziej dobro

nie mówcie że rany Chrystusa

to pustoszone domy

a Jego krew na waszych rękach

zanim ktoś krzyknął

już tam była

Poezja to bardziej wieczność

Ilość odsłon: 2010

← Poprzednia 1 2 Następna →

lu*

2-5

październik 05, 2019 14:33

Jeszcze raz dziękuję Reniu - Mgło! :)

A Ty Aid leć, biegnij do utraty tchu! :)
Jaki tam żylasty tekst! Toż to mgielna koroneczka naczyń połączonych! :)))

Konto usunięte

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

październik 05, 2019 08:51

Lu weź tak nawet nie myśl :-)
Dziś mam dobry dzień :-) łap dobrą energię ode mnie :-)

aidegaart

2-5 2-5

październik 05, 2019 00:27

Zbyt żylasty ten tekst, choć za "powietrze...wargi" pobiegnę w ten wiatr.
Pozdrawiam

lu*

2-5

październik 04, 2019 19:44

Dziękuję, że przyszłaś, bo czułam się jak straganiarka, beznadziejna straganiarka, kompletnie beznadziejna lu* - straganiarka z pustym straganem. A tak, jest znowu znośnie, do przeżycia, umyję włosy...

Konto usunięte

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

październik 04, 2019 12:06

Oj Lu u Ciebie zawsze znajdę coś dla siebie do zadumania i posiedzenia w ciszy
Śliczny
Łap uśmiech Mała :-)

lu*

2-5

październik 03, 2019 09:46

nade*

lu*

2-5

październik 03, 2019 09:44

"minął czas
kiedy pochylała się na de mną"...

A Czytelnik nad tekstem...