Kolejny dobry utwór, nuda :)
Różne na peela czyhają skłonności, byle nie przegrać życia.

Gwoli ścisłości:
odgrywałem też długi(,) z których nie sposób wyjść.
były jak śmierć, życie() albo księżyc
... i grając(,)

przykro umierać w samotności (samotnie)...
do wyboru, do koloru

Kłaniam się :)

Leszku, dzięki miło że zajrzałeś.

Milo, przemyślę, ale już widzę że likwiduje mi się zaimek zwrotny, więc może masz rację, dzięki za słowo. Pozdro.

A może...

źle umierać w samotności,
w poczuciu, że gra nie była warta
świeczki.

Hazard powinien być uznany za chorobę, bo nią jest.
Wiersz do mnie przemówił na swój sposób
Pozdrawiam

Ok Marku.
Chciałam żeby było prosto, może dlatego tak wyszło. Dzięki za sowo.

Podmiot liryczny zbyt głęboko wnika w swoje ego, a czytelnik (czyt. Ja) nic z tego nie pojmuje, a zrozumieć przekaz to Czomolungma. Dużo w tym tekście wypełniaczy, stąd jego obszerność. Do mnie nie przemawia.

Bardzo się cieszę Paweł, że przypadł do gustu, a jeszcze bardziej że zajrzałeś, bo jakoś Cię u mnie mało:) Więc samo to, jest już dla mnie wyróżnieniem. Dziękuję.

Historia uniwersalna, obraz dzisiejszego świata, i tak zwanego "szczęścia".

Jak już będzie można i nie zapomnę, to nominuję :)

Bardzo mi się podoba, proste środki, nieprzemetaforyzowany, z życia.