Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


Pozwól Boże wcielić się w brzozę
samotnie stojącą na skarpie 
lub w mrówkę zgubioną w tłumie mrówek 

Niech będę nieodkrytym żyjątkiem
skrytym pod liściem bluszczyku
lub sową cichutko pohukującą wśród sosen 

Nie byłem chyba jeszcze kamieniem 
przez wieki zaklętym w milczeniu
ani obłokiem sunącym po niebie

Wcielenie w człowieka nie jest
wcale końcem podróży po świecie 
jest więzieniem w którym każdy
dzień to walka z ograniczeniem 
a każdy sen to pocałunek wolności 

Dusza uwięziona na ludzkie zawsze
odżyje dopiero po ludzkiej śmierci 


Ilość odsłon: 1164

Komentarze

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-3

kwiecień 22, 2017 22:26

,,Pozwól Boże wcielić się w brzozę"

- uważaj, podmiocie liryczny, po tej transformacji, na nisko przelatujące tupolewy :)