Tomek dobrze mówi :-)

Dlaczego nie do nominacji?Ładny obrazek i z treścią w środku.
Pozdrawiam.

Jest wiatr i ktoś jeszcze - ważniejszy.
;)

...

Jestem na tak. Świetny obraz :)

mam do Cię słabość :-)

A właśnie że tak! :-)
Cześć Brzydalu :-)

pozdrawiam,

chyba nie do nominacji Re

Wiatr niewątpliwie ma różnoraki wpływ na przyrodę i ludzi. Podobno to tylko zmiana/różnica ciśnień ale dobrze wiemy że jest w nim coś żywego.
Wpada jak wodospad do naszego ciała i rozbiją brzegi. Zaciśnięte pięści stają się obroną jak cumy niepozwalając roztrzaskać naszego statku. Walczymy więc z wiatrem z trwogą a walka wewnętrzna przelewa się nieraz przez falochron i uzewnętrznia- rozedrganiem roztrzęsięniem bólem głowy...
Uspokojenie przychodzi nagle. Podobnie łagodny wiatr gdy nagle nie targa okrętem a pozwala mu bezpiecznie wypłynąć. Gdy nie rozrzuca śmieci a tylko unosi dmuchawce otwiera dłonie. Rozluźnione powieki teraz same ustawiają się kursem na przyjemny powiew.
Wiatr przynosi ale i odgania chmury. Żyje gdzieś wciąż wokół nas.
I może to tylko moje wrażenie że to wcale nie jest wiersz o wietrze a o życiu... aż po ukojenie.

Dzięki Grześku za chwile tu spędzone. Pozdrawiam

wcześniej było zaciskanie dłoni w pięść, teraz ta pięść się rozwiera. i gdyby nie to, pomyślałbym, że landszafcik.
Pozdrawiam.