bo kim byś był
dla życia sprzątałbyś śmierć ))to jest takie fajne że aż boli pijani na ławkach na skwerach pod sklepem pandy życia nie budzące świtem rozwiane czarno białe obwieszczenia że żyła pękła i poczuje korzenie ))))pozdrawiam autora )) G. niech moc będzie z tobą

Bardzo mnie poruszył...

Dziękuję. Pozdrawiam

Wiem. Myślę, że to już nie minie. Haiku nie musi być pisaniem ale sposobem uważnego życia. Może bardziej chodzi o zen ale do mnie przyszło pod postacią poezji haiku. Myślę, ze to nas jednak ukształtowało i cieszę się z tego.

Tekst ciekawy, ale będę się przyglądać, bo go zmieniasz na lepsze.

Tak, a więc taki cios w desk haiku...
ale tak, poezja jest umieraniem jak życie.
Wiesz że haiku to mój sposób patrzenia jak tylko mam czas, i nie chodzi o układanie słów.
A zwykłe podziwianie tego że się jest, bo czemu nie

Na Warsztatach Haiku Lech mówił, że Basho wprowadził nową jakość do poezji japońskiej bo był w tej poezji szczery. Tzn. zrozumiał, że poezja powinna odzwierciedlać jego życie i na odwrót. To trochę związane z tym umieraniem dla mnie, bo czym jest życie pełną piersią? Traceniem go.

Zależy od sposobu pisania, to na pewno. Jeżeli są to txt organiczne z mięsa autora to zawsze jest swego rodzaju umieranie, a tak to po prostu txt, o wiele trudniej czyta się coś osobistego

Kiedyś napisałam wiersz o Marcjannie, gdzie było, ze poeci umieją umierać na wielki stronach jednocześnie, ale to nie brzmiało tak prosto i ładnie jak tu. Wiadomo, że nie cała poezja dotyczy umierania, ale ten dramatyzm i emocjonalność ładowane w tekst, to trochę umieranie fla publiczności. Co o tym myślisz?

A to wszystko przez to że codziennie przechodzę przez napis "mur getta",

Powinienem przestawić dwie ostatnie.

Widzę, że wiersz ewoluował. Porusza dużo ciężkich tematów, trudno rozwikłać co je ze sobą wiąże i trudno skomentować tekst.

Poezja to umieranie w ładne słowa.

Genialna fraza.