wokka

idę na dworzec kolejowy

dla Debbie - Dagmary

w przejściu pod torami rosyjski emigrant gra na akordeonie przebój
z ubiegłego wieku; na uschniętej brzozie sroka dyryguje ogonem
orkiestrą świerszczy, kosów, solista - drozd śpiewak; przy drodze
cykoria podróżnik, dziurawiec, krwawnik, dziurki norek nornic; po
kafelkach suną chmury, kroki kobiety przede mną - rytm koncertu;
na suficie kołują myszołów, kania ruda; monetę wrzucam do czapki
z daszkiem, spoglądam na emigranta; pachnie rozmarynem, bylicą
pospolitą, uryną; wciąż nie wiem kiedy odchodzi pociąg; grajek
patrzy lecz nie mnie widzi a przeciwległą ścianę z graffiti zachodu
słońca; nie bądź taki obojętny - myślę do niego - nie tylko ty tęsknisz

Ilość odsłon: 1021

← Poprzednia 1 2 Następna →

Konto usunięte

2-3

październik 16, 2021 08:58

Ileż tutaj obrazów z podziemnej. znad ziemnej przestrzeni ludzkich spotkań z naturą i zderzeniem się z codziennością w drodze na dworzec... moneta niczym obol. zapłata za przejście.
Dobrego dnia!

wokka

2-5