Dobry tekst.

Dzięki.

Przeoczyłem. Brzydki wiersz i dobry. Jak dla mnie bardzo prawdziwy, skojarzeń wam daruję...
Pozdrawiam Autora.

Dobrze, niech będzie, nikomu nie bronię lubić tego tekstu, kto wie, być może nawet jest dobry, mi jakoś nie chce się już do niego wracać. Pozdrawiam :)

Świetny tekst, Paweł:) z przyjemnością przeczytałam. Ale czyż samotność nie jest dobrą towarzyszką artystów? :) mam gdzieś tekst, w ktorym, jak po spełnionym stosunku, odwracam się... tyłem do wiersza, nie do Twojego oczywiście.

Poza pierwszą linijką- tę lubię. To stary wiersz, jakoś nie chce mi się babrać w swoich prywatnych sprawach, wolę przedstawiać swoją prywatną wizję świata. Ale dziękuję za odwiedziny i komentarz. Pozdrawiam, już trzeźwy. ;)

Ja go już nie lubię tak po prostu. Dzięki za refleksję.

Myślę że ten wiersz to właśnie z tych których nie powinno się lubić. Natomiast uważam że jest tak specyficznie w nim ujęta bezczelność samotności że nie da się przejść obojętnie obok niego

W sumie to mój powrót tu bo na pewno czytałem już wcześniej ten wiersz

Pozdrawiam

To smutne. A ja chyba nie lubię tego wiersza. Ale dzięki.

A ona bywa wredna, nie można jej polubić a tym bardziej pokochać
Pozdrawiam