Twoja przeglądarka nie obsługuje JavaScript, który jest wymagany aby wygodnie korzystać ze wszystkich funkcji naszego serwisu. Proponujemy, abyś zaktualizował/zaktualizowała Twoją przeglądarkę na nowocześniejszą, na przykład Google Chrome lub Operę Oczywiście jeśli nie chcesz zaktualizować swojej przeglądarki, nie zmuszamy Cię do tego, nadal możesz przeglądać bez większych problemów nasze zasoby.

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

BJKlajza

Krzywa Ania

Mam w sobie jakąś złość. W tyle głowy tuż za czerwoną
lampką. Złość, która nie pozwala przychylnym okiem spojrzeć
na człowieka. Ani na Renatę z warzywniaka - choć miła,
ani na Zbycha z wydziału komunikacji – pomocny. Na niby.
A ten burek kąsający z drugiej strony ulicy? Roman woła
na niego żona. A on siedzi na tej ławce i popija patykiem
pędzoną poezję. Waldek. Waldek kocha dzieci. A swoje
tak ukochał, że na gimnastyce wstydzą się w szortach
biegać. I te ciemne okulary żony jego, Baśki – fakt, dodają
uroku. A we mnie ciągle ta złość. Jak na złość. Niepokojąca,
narastająca, szukająca studni do której można by wyrzygać
cały kwas, wylać żółć zgorzkniałej wątroby. Odetchnąć.

I tylko krzywa Ania ciągle tak samo robi laskę. Neutralnie.

Ilość odsłon: 2395