Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Kiedy tysiąc sto nas dzieli
wspólnie wypatrujemy chmurę
oszukując pola magnetyczne
wzbijamy się w niebo aby
poczuć lekkość rozkoszy
która skrywa nasze lęki
zamienia w płacz
z orgazmem i grzmotami
leje na ziemię tworząc
chwasty które ktoś zrywa
Ale my wiemy - natura jest piękna
chmur nigdy nie zabraknie

https://www.youtube.com/watch?v=EmsyXRw3KuI
Ilość odsłon: 3080

Komentarze

Konto usunięte

2-4

marzec 24, 2018 20:17

Odwzajemniam :-)

marzec 24, 2018 20:16

Beretta - no na razie tylko chmury, ale juź nie długo-:)

Mgiełka - łap uśmiech, hej!

Zenon - no bywa i tak. Jeden wiersz jest lepszy inny gorszy.

Pozdrawiam serdecznie wszystkich i dziękuję za wgląd.

Konto usunięte

2-3

marzec 24, 2018 19:56

Zauważam, że wiersz można czytać wers po wersie od końca, ale lepszy też nie jest. Pozdrawiam.

Konto usunięte

2-4

marzec 24, 2018 19:36

O widzę że Tomuś dziś wyjątkowo radosny :-) bo nici "przedszkolakowe "przeboje :-)
Cześć Dahida :-)

Konto usunięte

2-3

marzec 24, 2018 19:04

Chyba nie da się zbyt długo "jechać" na chmurach?
Pozdrawiam :)

marzec 24, 2018 18:16

Dzięki Tomek-:)

Coś, poniekąd w tym jest( było) co napisałeś!?

Pozdrawiam również.


marzec 24, 2018 18:13

"Słoneczko późno dzisiaj wstało
I w takim bardzo złym humorze
I świecić też mu się nie chciało,
Bo mówi, że zimno na dworze..."

Pozdrawiam.

marzec 24, 2018 18:07

Ulka, Natare łapie obie uśmiech.
No miłość czasami potrafi dać kopa, żeby iść do przodu - nie tyłem -:)
Pozdrawiam serdecznie!

Konto usunięte

2-3

marzec 24, 2018 17:48

podoba mi się :)

Konto usunięte

2-32-32-32-32-3

marzec 24, 2018 11:44

To jest właśnie współgranie z naturą. Zawsze wschodzi słońce.
Pozdrawiam serdecznie