Zaszczuty???

Brakuje liryki/poetyki. "Przeczuty język ognia." - co to takiego? Temat jest, ale wykonanie...

Ogromne poczucie zagrożenia.
Zgadzam się z Joasią, że nie musi tak być, ale ten wiersz to nie tylko strach przed powielaniem blędów, przed samym sobą.
To też bolesne wspomnienia, lęk i wszystkie negatywne emocje, odczucia, poczucie winy, krzywdy, wszystko o czym pisze autor,
a co skutkuje wieloma problemami i trudnościami w życiu. To niestety siedzi w tych ludziach.
Ciągle żywe i powracające traumy. Bardzo trudno się od tego uwolnić.
W puencie nawiązanie do początku, podkreślenie jak trudne jest życie z takim bagażem doświadczeń.
Ciągłe stąpanie po niepewnym gruncie, to wściekłe "tak" dla życia z którego chciałoby się tak wiele wyciągnąć.
Język ognia - gniewu i ten ciągły strach z tyłu głowy. Pies.
Podoba mi się ten wiersz, bo pomimo wydźwięku (rozpaczliwego krzyku) jest jednak stonowany. Ubrałeś go w odpowiednie emocje, a łatwo było przekombinować, pozdrawiam.

Owszem są przesłanki bardzo niebezpieczne
ale niekoniecznie musi tak być.

Nie rozumiem ostatnich dwóch wersów, no, czyli puenty.

Pozdrawiam