pozostały miłe wspomnienia film Misja i Ennio:)

Pamiętam jak byłam u Jezuitów na rekolekcjach ignacjańskich dwutygodniowych koło Jasnej Góry, nie można było rozmawiać, tylko modlitwa i nic poza tym i klasyczna muzyka w czasie obiadów:) uciekłam po paru dniach z tego miejsca na Jasną Górę, brakowało oddechu, widać nie dla mnie było zamknięcie. :) potem jeszcze się pomęczyłam. Myślę, teraz po latach, że wiele ludzi się tam męczyło. W ostatnim dniu pobytu podszedł do mnie śliczny chłopak, który pracował w Filharmonii i zaczął opowiadać o filmie Misja i Ennio Morricone. Z rekolekcji wracałam do Wawy z tym przystojniakiem i psychiatrą i jego żoną Krysią. Psychiatra zdążył się w czasie drogi powrotnej pokłócić ze swoją żoną, a mi się wtedy strasznie z tego śmiać się chciało. No wiadomo u Jezuitów nie mogli. Fajnie było wracać do normalności :). Chłopak później zaprosił mnie na próbę do Akademii muzycznej i wtedy zobaczyłam ją: piękną blondynkę naturalną, która grała na klawesynie, i zobaczyłam jej spojrzenie zakochane i już wtedy zrozumiałam, że przystojny blondyn nie dla mnie:)

Dziękuję za link z Ennio Moricone, mi nieodłącznie kojarzy się z tym :)

https://www.youtube.com/watch?v=XoQ2yiS1lsY

serdeczności a film niezły, znaczy Misja :)

Nie myśl tak Milo, twoje wiersze wyróżniają się na tle innych. Wydaj je, poczekam.

nie potrafię odnaleźć w sobie dawki optymizmu wystarczającej do wydania swoich wierszy.
świata nie zmienią, a takich wierszokletów jak ja jest więcej, niż ziaren piasku w naszej piaskownicy.
i w ten sposób jest jak jest

Zaczytałam się w twoich wierszach, niesamowicie wciągają. Zdradź mi czy masz już wydanie papierowe, bardzo bym chciała je mieć. Pozdrawiam.

ok.

Dzięki za nominację ;-)

Czemu zablokowano kreseczkę?
Szkoda ...
Strasznie tu łatwo, widzę, podpaść ;/

Chciałem napisać: Dziękuję.