Ludwik Perney

Grymas

Ojciec jest chory już kilka lat – wystarczająco długo
- choroba stała się jego częścią. Kilka uśmiechów,
kilka spojrzeń, grymasów – w tym jeden nowy.
Wpadnę do ciebie w weekend, tato, wyślij adres.

Ojciec uśmiechnięty, świetnie spędziliśmy czas,
nowy dom schowany w lesie, mały, jednak
za każdym pomieszczeniem kryje się kolejne.
Kto będzie malował te wszystkie deski, tato?

Piliśmy herbatę, spojrzał mi w oczy i spytał,
czy na pewno nie dało się zrobić więcej,
w końcu jestem jego synem, on moim ojcem.
Robiłem co mogłem, tato, nie mam pewności.

Znów jest pogodny, pokaże mi budkę lęgową
dla nietoperzy. Telefon tu nie ma sygnału,
dzicz! śmieje się, da się coś z tym zrobić?
Nie, tato, nie da się, jesteś poza zasięgiem.

Ilość odsłon: 2374

← Poprzednia 1 2 3 Następna →

Ronin

2-4 2-4 2-4

marzec 27, 2020 10:05

wiesz, albo sie czyta bo sie lubi poezje albo wchodzi sie na pierwsza strone i komentuje sie byle tylko komentowac

Ludwik Perney

2-3 2-3

marzec 27, 2020 10:00

Dziękuję, David i dziękuję, Ronin
Zastanawiam się tylko jak Wy ty trafiliście, skoro wiersza już nie ma na pierwszej stronie :)

Ronin

2-4 2-4 2-4

marzec 27, 2020 07:50

bardzo fajny, dobry i życiowy tekst. Może bardziej ociera się o prozę, ale podoba mi się. A wyślij adres - tak brzmi dziwnie, ale w dobie sms- ów, maili adres owszem, można wysyłać.

David przez fau

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

marzec 26, 2020 16:24

...dziękuję

Ludwik Perney

2-3 2-3

luty 19, 2020 17:20

Regularnie śni * mi się

Ludwik Perney

2-3 2-3

luty 19, 2020 17:16

Mój ojciec był człowiekiem niespokojnym. Pod koniec życia podróżował, zmieniał miejsca zamieszkania. Regularnie ani mi się i za każdym razem w innym domu.
Tak więc z mojej perspektywy przywolalem zupełnie naturalne zdanie

Dzięki

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5