Ada

Trociczka

Pada deszcz. Czekam
aż oczy przywykną do zmroku,
balsamiczny zapach dotyka twarzy.

Wyślę go chmurom, niech zmniejszy
odległość między naszymi światami.
Jestem w samym środku

drogi bez imienia. I tak w milczeniu
miną lata. Nie ma w tym żadnej logiki,

wkrótce

wszyscy będziemy tacy sami.

Ilość odsłon: 723

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 07, 2020 23:08

mars - dziękuję za "zachętę"

m a r s

2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 07, 2020 16:49

Wizja wyssana z palca. Taka poetycka zapchajdziura.

Mithril

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 07, 2020 08:20

"niech zmniejszy odległość

między naszymi światami jestem
w samym środku drogi

bez imienia"

...dlamnietyle i-tak

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 05, 2020 01:39

I dla mnie jest tak jak Leszek pisze: zaduma Ale i tęsknota, samotność. Podoba mi się klimat i jego sensualność chociaż "zapach" który dotyka jest ciut na wyrost, ale w domyśle odczytuję że to dym dotyka twarzy.

Pozdrawiam

Joanna-d-m

2-5

lipiec 04, 2020 23:42

Czyli
obgryzieni przez te małe istotki?
a może spopieleni?