Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

imre

Hel

na skraju wydmy schną trawy
złamane pióra wetknięte za ucho
liście się kruszą w zamkniętej dłoni
do której nie ma dostępu wiatr

kamienie są gładkie stopy się kurczą
by objąć je całe stoję w bezruchu
fale się łączą w jasne warkocze
i milkną daleko daleko ode mnie

mam przed oczami wschód słońca
za sobą cień jak rzeka bez ujścia
rozlewa się w sosnowy gąszcz
dokąd pójdę ktoś mógłby zapytać

a ja nie wiem nie wiem
czy to już czas
budzenia swych dzieci
czy obudzić się sam
Ilość odsłon: 751

Komentarze

imre

2-42-42-42-4

lipiec 23, 2020 22:34

Dziękuję Panowie.

Szacun za Wasze indywidualne podejście.
Przemyślę o czym piszecie

Pozdrawiam

x l a x

2-52-52-52-5

lipiec 23, 2020 20:57

Wątek opisowy i liryczny mają się do siebie w stosunku 3:1. Szkoda, że nie 50/50 :-)

Leszek.J

2-52-52-52-5

lipiec 23, 2020 18:22

Dla mnie ten tekst działa na skojarzenia i budzi wyobraźnię, to znaczy że jest dobry.
Pozdrawiam

Mithril

2-42-42-42-42-4

lipiec 23, 2020 08:49

...tekst dalece przespójnikowany i nadczynnościowy ze zgrzytającą "logiką" wchodzącą w hasłowizm z elementami inwersji, jakby autor baaardzo chciał "ulirycznić" tekst, co do którego nie do końca jest przekonany.

- to ja, ale wiadomo że się nie znam zatem, to nic ważnego.