Zapewne rzeczą ludzką jest błądzić palcami po twoich

zaklętych rewirach, próbując wciąż nowych guseł.

Sztuka kryptologii nie zaszła jednak tak daleko, żeby wiedzieć

co też mogłaś mieć na myśli szyfrując w skórzanej

oprawie najdroższe z barwników. Obrazy otoczone

zostały pismem jak wyspa wodą. Ich falom mogę powierzyć

wszystko, wolę jednak zachować dla siebie kolonie ukwiałów

zebraną przez ocean kolekcję opuszczonych muszli

podrzuconych nocą pod drzwi, które rano otwierają się

na światło, szukając tych, którzy odeszli za daleko

żeby można wypatrzeć na dnie szybów, nakryć odwróconą

szklanką, pochylając się nad życiem, jakby nigdy

i nigdzie nie miało prawa być na niby.