Finałowy realizm

Nie zapisałem pliku, bo sypał się system.

Musiałem wylogować się i zalogować –

błąd znikł. Z utraconego dokumentu słowa

przepadły, choć ta czynność trwała tylko chwilę.

Co dziś mi odbije? Tym razem, o dziwo, nic.

Mam na sobie niewiele, więc jestem wygodny.

Ma miliardy przesiadek w drodze do wieczności

szatan. Gdy przesiadam się na placu Grunwaldzkim,

oklepuję kieszenie. (Nie wiem, gdzie są fajki,

portfel, telefon, maska). Dwa miecze – swe oczy –

ktoś zatknął w ciemność, lecz nie było to pretekstem,

bym stanął doń tyłem i wybrał zapomnienie,

ucieczkę. Krzyż rozpadł się. Jezus Chrystus zdycha,

leżąc w jego kawałkach. „Gwóźdź był jak morfina”.

6-7 lutego 2022

II

wstępna fantazja

piosenka dla domu św. Kazimierza w Paryżu

kędy podług mnie nie zszedł Norwid

śnieg pewnie leżałby tu dziś gdyby po drodze

ze wzrokiem mężczyzny nie targował się długo

ciuchy niepochłoniętych niczym kobiet służą

komuś kto wie iż można sprzedać jeszcze drożej

rzecz dawno sprzedaną gdy ptak skrzydła rozkłada

jak kram wówczas otwieram książeczkę jak stragan

czytają me ślady by ujrzeć twarz sklepowej

„Krzysztof zakupił buty nie przymierzywszy ich”

mając głowę zajętą wciąż pałacem Blanka

w którego obronie mógł nie zginąć Baczyński

mówię „ktoś Kazimiery mierzy zimą w pasie”

wart baca baczenia? nikt w nędzę nie popada

ale bohaterski czyn byłby skurwysyński

jestem siedzibą zła i Twą własnością Panie!

7-8 lutego 2022