garai (resk)

Via Dolorosa

Kobiety nie powinny tam być, chcieć widzieć, bo

dla nich jest ogień domowych palenisk, celebracje

w rytm naczyń połączonych, w szorstkie więzy krwi.

To żywe, serdeczne nakazało mi biec po śladach,

ignorując potknięcia o co czwarty kamień, kiedy

nasze kroki są drobniejsze od Twoich, choć oddech,

wyrównany w szaleńczym galopie, zamiera nam

w tych samych miejscach i z podobnych powodów.

Wciąż śnię - na kolanach -

Głowa dziecka w chwili odpoczynku,

spokój, gdy okręcam wokół palca Jego włosy. Splatam w

nie dające się pozrywać pierścionki

Ilość odsłon: 432

Afrodyta

2-3 2-3 2-3 2-3

marzec 06, 2022 18:18

Mam poczucie, że umiejętność współodczuwania ( współodczuwanie nie jest dla mnie tym samym, co współczucie) staje się jednym z motywów Twojego wiersza, po prostu bycie blisko bez względu na okoliczności, co nie jest łatwe, ale nie niemożliwe. Piękne ujęcie tego tematu.

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5

luty 28, 2022 20:03

Poetycki tekst; taki kobiecy. W zdaniu "To żywe, serdeczne nakazało mi biec po śladach" brak mi podmiotu.

garai (resk)

2-4 2-4

luty 28, 2022 01:43

Inspiracją był film pt. "Pasja" Mela Gibsona. Tam kobiece doświadczanie brutalnego świata mężczyzn zostało ujęte w obrazy, jakich się nie zapomina, jak zresztą i wszystkich innych obrazów z tego filmu. Dziękuję za wrażliwe wejrzenie :)

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

luty 27, 2022 14:53

Tytuł przywodzi mi na myśl Wielki Piątek.
W samym wierszu (dobrze napisanym) widzę lek, fobię ale ja się często mylę, tymczasem:
Pozdrawiam

garai (resk)

2-4 2-4

luty 26, 2022 16:25

https://www.youtube.com/watch?v=9eWewdTkghM