krótkie lato spakowane w cztery torby

żadna rzecz nie będzie zapomniana

To ona zawsze organizuje wakacje 2000 metrów od przyboju

z małym wózkiem zygzakiem przez wydmę

* szybko wbija parawan między kocami

tatuaż na łydce i farbowane na różowo włosy

niezmiennie przykuwają ludzką uwagę

Oto żona poety która niczemu już się nie dziwi

dlaczego mąż lamentuje gdy fale niszczą zamki

? czemu puenta musi być zawsze na końcu

by poprawić nastrój pozwala sobie wypić jedno piwo za dużo

nosić za krótkie bluzki _flirtować z sąsiadem

na lody wydziela dzieciom każdą monetę

a co roku kupuje tandetne latarnie

Swoje marzenia układa niczym puzzle

bez pośpiechu & podług znanego obrazu

goniąc za nimi na autostradzie prowadzi samochód

tak pewnie jak gospodarstwo domowe

wieczorami kocha się w mydlanych operach

później z mężem by rodzić mu dzieci

o których kiedyś będą mówić ‘to córka i syn poety’

Gdy wiosną zabiera się za zeznanie podatkowe

pisze o życiu najoszczędniejsze historie

z banalną puentą w samym środku rozrachunku

i tak #trzyma świat na smyczy

w trzech palcach lewej ręki

                      la la la, VII 2018