W małym antykwariacie z białymi krukami

krzyk rozpaczy poezji śpiewanej - okładka

Starego a Jarego... (a tak między nami

ja wolę 19 Wiosen) zobacz, kup, pomacaj,

woła z okładki profil ze sterczącym sutkiem,

żeby nie było - zdjęcie jest w tonacji szarej,

dla z wysublimowanym odbiorcy jest gustem.

(chociaż bardziej krzyczane teksty niż śpiewane)

Pani ramiona pełne są run - tatuaży.

(pomagają mi przetrwać w tych ciekawych czasach)

Straszne, gdy na globalny kryzys gospodarczy

globalny kryzys wieku średniego się składa.

Sekret pani wyjawię, że znam takie miejsce,

w którym się spotykają wszyscy, jakich dotąd

na mojej drodze poznałem, mężczyźni - tam pełne

porozumienie rządzi - ci co filharmonią

gardzą, oraz ci, którzy nie, a wręcz przeciwnie,

ci habilitowani, ci re-wielokrotnie

w owo miejsce zstępują co dzień popędliwie,

mniej lub bardziej świadomie, mniej-więcej-bez-wolnie.

Uśmiecham się do pani, pani ty liryczne

mój uśmiech odwzajemnia - lubię tatuaże, 

chociaż sam nie mam żadnych. Wierzę w platoniczne,

żeby nie było, jednak tutaj przeważnie, 

prawdopodobnie zawsze (naprawdę polecam -

z energią i prawdziwie - 19 Wiosen)

szumy, trzaski i zgrzyty, drobne zakłócenia.

Uśmiecham się do pani [tyle chyba mogę

poeto przed czterdziestką, który to potępiasz]

kiedy w stosie okładek pani palce błądzą -

The Cure, Cocteau Twins, Bauhaus - naprawdę doceniam,

muzyka ponad czasem. Już tak to jest z modą

że lubi z czasem wracać, nie pozwala wymrzeć

z głodu tatuatorom. Na pani ramiona

lawina krytyk spadnie, gdy pani już wyjdzie

z nowo kupioną płytą. Prócz tego jest wiosna

na zioło i mefedron, szczególnie to drugie

polecam mijać łukiem, jednak tatuaże,

kolczyk w nosie, naprawdę seksowne i lubię,

mimo że wzbudzą drwiny, nieomal odrazę,

w obecnych tu poetach dawno po czterdziestce.

Ale ja będę myślał o pani z sympatią,

ze smutkiem i współczuciem, w czasach które jeszcze

ciekawiej się zanoszą, w których z łask wypadło

dziaderskie zdjęcie z piwem - to w zasadzie lepiej.