Miło, że znaleźliście czas by przeczytać i podzielić się słowem. Dziękuję.

Wiersz, który dotyka i skłania do refleksji, taki ludzki, prawdziwy.

"zmierzch kąsa brzegi ciała" - bardzo celna metafora.

Pozdrawiam.

...
jej najprawdopodobniej
nie ma
znaczy jest
ale
ale na razie
nierzeczywista
a jutro
czy będzie jutro
...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia

jest coś przejmującego w tym tekście, taka klatka z filmu rozwijającego się o zmierzchu, coś szarego i znikającego, dobry tekst! pozdrawiam

…nie wracam tu z powodu przeciętnego tekstu, ale z powodu komentarza Mithril, w którym znalazłam pierwszą (!) prawdziwie poetycką perełkę -

„ więdnąca przestrzeń”,

taaak, pięknie i trafnie ujęte w słowa doświadczenie np. wymierania równolatków, kolegów szkolnych, przyjaciół, sąsiadów …pamiętam poruszenie, jakie coraz częstszy widok nekrologów wywoływał w starszym pokoleniu, pojawiał się w oczach nagły niepokój…

...o terrorze czasu najlepiej wiedzą ci, którym ów "dał" możliwość doświadczenia więdnącej przestrzeni.

- wszystkim słowom z powyższego należy się ukłon.

Niestety, łzawe i ckliwe,( o „ sile codzienności” już nie mówiąc…) mam jednak zawsze duuużą wyrozumiałość dla wszelkich smuteczków, nawet jak w odruchu agonii pchają do pióra, żeby się „ zwerbalizować” w taki sposób jak powyżej ;)), pozdrawiam.