Zwłaszcza, że wiele wskazuje na to, że tragedia może się powtórzyć, co bardzo smutne.

Ale wiecie, że to są Wasze odczyty tego co napisałem. Cieszą mnie, ja chciałem tylko napisać uniwersalny wiersz o gatunku, wojnie, o chłopcach z którymi się w nią bawiłem, itd.

Do rewelacyjnego komentarza Graina, (jeśli Autor się nie wnehhhhwi…)
Grain, nie tylko wymienione przez Ciebie faktory, ale i wywołane polityką najszczersze uczucia patriotyczne w imię historycznej „ słuszności”- i mówię tu o refleksji po regularnych odwiedzinach w pruskich muzeach, z bijącym po oczach kultem Fryderyka II, gdzie jako Polka, czuję zakłopotanie i niesmak patrząc jak towarzyszący mi niemieccy znajomi z trudem ukrywają dumę z przeszłej potęgi…pozdrawiam.

I tak, to wiersz o gatunku, a symbol drzewa i węża jest w naszej kulturze uniwersalny i ponadczasowy, aluzje do biblii są powszechne w dziełach naszej kultury, więc czemu nie.

Grain, dziękuję, cieszę się, że refleksje wywołuje. Pozdrawiam.

Konformizm, medialna strawa, nabywana w promocji głupota, narzuca, co jest właściwą stroną. Jako gatunek nie zasługujemy na coś takiego, poza porywami. Zabieg z wężem, aluzja do raju, religii - wczesnodziecinna.

Adaszewski - dzięki serdeczne.

Ze wspomnień zrobiłeś symbol, z pewnego rodzaju wspomnień, typowych dla wielu (może wszystkich) chłopaków. Ciekawy zabieg, a może po prostu w jakimś sensie serdeczny, żeby nie powiedzieć: czuły...

Nie inaczej Andrew, dzięki.

Bawimy się patykami w utarczki, a politycy się śmieją, zawsze pod ich dyktando, nawet o tym nie wiedząc.
To politycy świat przewracają, a wszystko spada na tych z patykami.

Pozdrawiam,
Miłego dnia