Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem 
Spis rzeczy
- Debiuty - Okolice Poezji
- Debiuty - Prozaicznie
- Debiuty - Grafika i art
- Debiuty - Stopklatka
- Baza Poezji Polskiej
- Poradnik Literacki
- Krytyka Poetycka
- Dział Warsztatów
- Nasze Konkursy
- Katedra Światła
- УКРАЇНА
Akcje promocyjne
- Konkurs "KOBIETA" 2020
- Konkurs "Wiosna" 2023
- NAJLEPSZE PUBLIKACJE
- Publikacje Czerwca '18
- Publikacje czerwca '19
- Publikacje grudnia '17
- Publikacje grudnia '18
- Publikacje grudnia '19
- Publikacje kwietnia '18
- Publikacje kwietnia '19
- Publikacje lata '18
- Publikacje lipca '17
- Publikacje lipca '19
- Publikacje listopada '17
- Publikacje listopada '18
- Publikacje listopada '19
- Publikacje lutego '18
- Publikacje lutego '19
- Publikacje maja '18
- Publikacje marca '18
- Publikacje marca '19
- Publikacje października '17
- Publikacje października '18
- Publikacje października '19
- Publikacje sierpnia '17
- Publikacje sierpnia '19
- Publikacje stycznia '18
- Publikacje stycznia '19
- Publikacje Stycznia '20
- Publikacje września '17
- Publikacje września '18
- Publikacje września '19
Inne
Forum
Zdzisław Brałkowski
O przedświątecznym myciu okien
Za pasem święta. Żona marudzi,
bym się przy oknach trochę natrudził.
Taka tradycja – mieć szyby czyste
na czas świąteczny, to oczywiste.
„Dzisiaj nie pada, zawiń rękawy
i do roboty! Nie wyjdziesz z wprawy”.
Chęci nie miałem. „Jak dać drapaka?”,
lecz gdy wspomniałem, że „za dzieciaka”
na święta parkiet się wiórkowało…
„Wtedy to trudu było niemało!”,
więc dla świętego w domu spokoju…
„Uszy po sobie. Ruszam do boju!”.
…
Już okna czyste. Zmyte porządnie,
choć straty były – schlapałem spodnie.
Szyby lśnią pięknie, słońce w zenicie
aż mnie oślepia. Zwężam źrenice…
lecz Sol to zdrajca! – Kurz na podłodze
ujawnił oczom. Zmartwił mnie srodze,
gdyż, aby spokój wciąż w domu gościł,
znów słucham żony: „Umyj w całości”.
Łapię odkurzacz. Mopem poprawiam,
by żaden pyłek kurzu nie nawiał.
W myśli się cieszę: „Wreszcie! Skończone!”.
W dzień zadowolić też można żonę.
Nagle… zagrzmiało, aż przeszły dreszcze –
wichura z piachem, lunęło deszczem.
Pośpiech przy oknach się nie opłacał,
na marne poszła cała ma praca.
…aż mnie zdradliwa myśl umęczyła:
„A mogłem palcem w bucie pokiwać.
Szyby na święta i tak znów brudne.
W nocy nie widać, tylko w południe.
Zresztą… przy stole będziemy siedzieć,
nie zaś przez okno pogodę śledzić.
By się wymigać, mogłem pokwękać,
a tak spamiętam – święta to męka”.
bym się przy oknach trochę natrudził.
Taka tradycja – mieć szyby czyste
na czas świąteczny, to oczywiste.
„Dzisiaj nie pada, zawiń rękawy
i do roboty! Nie wyjdziesz z wprawy”.
Chęci nie miałem. „Jak dać drapaka?”,
lecz gdy wspomniałem, że „za dzieciaka”
na święta parkiet się wiórkowało…
„Wtedy to trudu było niemało!”,
więc dla świętego w domu spokoju…
„Uszy po sobie. Ruszam do boju!”.
…
Już okna czyste. Zmyte porządnie,
choć straty były – schlapałem spodnie.
Szyby lśnią pięknie, słońce w zenicie
aż mnie oślepia. Zwężam źrenice…
lecz Sol to zdrajca! – Kurz na podłodze
ujawnił oczom. Zmartwił mnie srodze,
gdyż, aby spokój wciąż w domu gościł,
znów słucham żony: „Umyj w całości”.
Łapię odkurzacz. Mopem poprawiam,
by żaden pyłek kurzu nie nawiał.
W myśli się cieszę: „Wreszcie! Skończone!”.
W dzień zadowolić też można żonę.
Nagle… zagrzmiało, aż przeszły dreszcze –
wichura z piachem, lunęło deszczem.
Pośpiech przy oknach się nie opłacał,
na marne poszła cała ma praca.
…aż mnie zdradliwa myśl umęczyła:
„A mogłem palcem w bucie pokiwać.
Szyby na święta i tak znów brudne.
W nocy nie widać, tylko w południe.
Zresztą… przy stole będziemy siedzieć,
nie zaś przez okno pogodę śledzić.
By się wymigać, mogłem pokwękać,
a tak spamiętam – święta to męka”.
Ilość odsłon: 32
Komentarze
Nie znaleziono żadnych komentarzy.