Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Moja Natalie, gdybyś tylko mogła widzieć
tę noc po bitwie, lśniący ocean i palmy
szemrzące pod gwiazdami, których nie policzę,
na własnej poczuć skórze słony szelest piany,

gdy o brzeg się rozbija, łagodnie srebrzysta,
pod tym samym księżycem, który widzisz w oknie,
ja widzę ciebie między wierszami - świetlista
występujesz na piasek, skrzą okruchy mokre,

twoja skóra jest słona, dżungla się odzywa
wszystkimi językami żyjących w niej zwierząt,
owadów, ptaków, roślin, cała się ugina
gdy rodzi nam owoce, a śmierć jest już zewsząd,

z każdego zakamarka raju wypędzona.
O śmierci przypomina jedynie ta czaszka,
którą ci obiecałem - przysięga spełniona,
oto dobry Japończyk. Cała nasza paczka

włącznie z dowódcą własny złożyła autograf,
wszyscy z myślą o tobie, niechaj tobie służy
to swoiste memento mori, czasem popatrz
w jej puste oczodoły, w intymnej koniunkcji

między Marsem a Wenus, jak dwa przęsła mostu
spotkamy się pośrodku, pomiędzy wersami
niech zostaną detale, ja z narzecza dżungli
odczytuję twój uśmiech wilgotny,

Natalie.



https://rarehistoricalphotos.com/young-woman-japanese-skull-1944/








Ilość odsłon: 41

Komentarze

kwiecień 26, 2024 08:26

Link pod spodem jest ważny dla lepszego zrozumienia kontekstu.