coraz częściej słyszę "oddychać - nie oddychać"

   pewnie w końcu zabrzmi wieczne oddychanie racz
   czyżby sztuka pranayamy wtargnęła bez pukania
   czasem zadręczam się sam, tak z przyzwyczajenia
   gdy akurat nie ma nic nieświętego w telewizji
   walczę o tlen z oparami dnia powszedniego

   staram się być otwarty na wieczność
   na przeszkodzie stoi zawsze brak czasu
   broń mnie panie boże od światełek w tunelu
   a jeśli już - niech to będzie sportowy samochód
   pompatyczna toccata i fuga rozpiera ściany świątyń
   tymczasem robię sobie głębszy wdech kadzideł

   zostawię ci puste dłonie i parę pytań bez odpowiedzi
   ‘dość mam gorącego blaszanego dachu, Maggie’
   zamruczę na pożegnanie przed ostatnim życiem
   poszukam odpowiedzi, tajemnicy Wiecznej Respiracji