Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Ada

Tam, gdzie las się odzywa

jeszcze pobrzmiewa śpiewem ptaków,
rozrzutnie światłem zdobi wrzosy,
by chwilę potem, płosząc sarnę,
drzewa omszałe znaczyć mrokiem.

Już wieczór drzemie w liściach brzozy,
znajoma ścieżka gubi cienie,
stukot kopytka przypomina
- czas już powitać i Łowczynię.

Kiedy się zbliża pachnie szałwią,
na głowie wianek z jarzębiny.
Wsłuchana stoję aż do chłodu,
do dziś pamiętam barwę głosu.

Nikt nas nie widzi - zamknij księgę,
wszystko się zrosło wśród dąbrowy.
Ilość odsłon: 2118

Komentarze

Konto usunięte

2-4

lipiec 18, 2017 12:19

Według mnie zbyt delikatnie. Wyrazy rozpadają się, jak bańki mydlane, gdy westchniesz głośniej. Trudno mi to czytać.
Pozdrawiam.

Lena Pelowska

2-52-5

lipiec 18, 2017 11:59

zaciekawił. :) choć taki delikatny, że trudno uchwycić wątek główny. pozdrawiam