Azi, cieszy mnie, że spodobał Ci się wiersz. :)

Tomku, dziękuję za ten odbiór. Każdy jest dobry jeśli niesie za sobą jakieś wnioski i zatrzymuje.

Pozdrawiam Was serdecznie!

Matka wypadła z życia, chłopcy wyfrunęli (być może) i nie będą przytulać się do Wariatki.
Ciekawe zagadnienie poruszasz, mnie ciągle mylą się litery,ale tekst tak odbieram.
Pozdrawiam.

Podoba się , a szczególnie cerowanie gniazd :)

Doroto, czasami to matki odlatują z gniazda za wcześnie, albo raczej wypadają z niego.

Dziękuję, że zajrzałaś i dałaś się poruszyć.

Pozdrawiam!

zatrzymał, bardzo mi się podoba ten wiersz...porusza czułe struny.
tak sobie myślę - nie każdy ma możliwość dotknięcia tej "miękkiej od czasu twarzy"...często to sobie wyobrażam...
dziwny ten świat...ten kto ma nie docenia.
Pozdrawiam :)

Joanno, cieszę się, że odnalazłaś się w moim wierszu. Może nawet bardziej niż ja sama, bo opisywałam sytuację nieco z boku. :)

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję, że zajrzałaś.

Jestem matką dwóch buź kłujących w policzek
( „odloty” już były - są za mną/za nimi, teraz bywają „naloty” :) )

Podoba mi się to jak napisałaś o rozstaniu, dla mnie (taki osobisty) - bardzo ładny wiersz

Pozdrawiam

Małgorzato, bardzo dziękuję i cieszę się, że wiersz się spodobał. :)

Januszu, niestety nic mi Twój komentarz nie mówi.. ;)

Pozdrawiam!

))))))))

Ładny wiersz, użyte rekwizyty doskonale obrazują klimat oczekiwanego rozstania.