"nie wiedzą że żyję w kokonie" - to już jest zbyt wyraźne dopowiedzenie, całkiem zbędne.

Powiem tylko że rozumiem stan peela, może być do tego wiele powodów.
Czytając tekst nie znudziłem się.
Pozdrawiam

Dziękuję za komentarze.

Doroto, miło mi.
Maleszo, Twoja interpretacja faktycznie jest zaskakująca.
Ryszelie, doceniam tę obszerną opinię, jednak polemika z wierszem wydaje mi się na siłę. Owszem, tekst jest statyczny, bo opisuje statyczny stan podmiotu. Miasto opisane jako kilka świateł, jest obrazem subiektywnym, na co wskazuje stwierdzenie "z mojego domu". A wyrażenie "pewnie tęsknią" mówi, że być może tęsknią - według podmiotu.
Małgosiu, zgadza się.

pozdrawiam

Tekst, pozornie prosty, otwiera się na różne interpretacje - świadoma izolacja i próba samopoznania, ciąża i przygotowanie się do roli matki itp.Podoba mi się.
Pozdrawiam :)

Jest w tym tekście coś, co mi nie pasuje... Nie wiem nawet dokładnie co, ale spróbuję to przekazać...
Peel jest w kokonie, skoncentrowany na sobie, zamyślony, recytuje czasem, czasem coś ćwiczy sobie dla siebie... Skąd więc wie, że "miasto nocą składa się tylko z kilku świateł"? Powiedzmy, że pamięta... Ale może coś się zmieniło? Może to już całe feerie świateł? Peel mówi, że nawołują, że pewnie tęsknią - ale może nie? Skąd ma to wiedzieć, skoro zawinął się w sobie samym? I w ogóle nie chce "pozwólcie mi przez chwilę / żywić się tylko sobą" - ok... Po co więc to rozpatrywanie co na zewnątrz?
Mogę zrozumieć - dla prostej opozycji - tam miasto, ja tu w kokonie, tam pamiętają i chcą, a ja nie chcę, tam światła a tu sobie mruczę - ale ta prosta opozycja, takie obrazowanie jest moim zdaniem bardzo statyczne. W tym tekście, z mojego punktu widzenia nic się nie dzieje, wlaściwie mogę go zamknąć w dwóch wersach:
"w okien mojego domu miasto ma kilka świateł /
ale ja chcę żywić się sobą w kokonie daleko od przyjaciół"
Reszta jest dla mnie watą która ani tego miasta nie opisze ani tych zamyśleń nie przedstawi, nie doda żadnego indywidualnego rysu...
A szkoda - bo jest tu wyczuwalna wrażliwość, jest szansa na zbudowanie - moim zdaniem - bardzo intymnego klimatu.
Bo tak to, tak mnie się wydaje, nic się nie dzieje...
Z szacunkiem - ryszelie

Zaczęlam przewrotnie, bo od pointy, która mnie zaciekawiła. Jest w tym tekście prostota, która sprawia, że staje się uniwersalny, są wieloznaczności (kilka świateł miasta), ciało pęcznieje, coś się zbliża. A może (sama się zastrzeliłam tą interpretacją ;) mamy tu do czynienia z cmentarzem? Przepraszam, czasem mnie ponosi.
Podobało mi się i zatrzymało.
Pozdrawiam;)

podoba mi się...
z różnego powodu zamykamy się w kokonie - tu otwarta przestrzeń dla dopowiedzeń, interpretacji.. tak samo jak pęcznienie i żywienie się sobą - można to połączyć, można czytać oddzielnie...ciekawie, pozdrawiam :)