No ależ te elity były zabawne. A czy ktoś zna samuraja? :)
Ja wyczytałam, ze haiku jest uwazane za forme poza intelektualna ale to chyba nie chodzi o bezmyślność ?

Kurczę... nie wypiłam jeszcze kawy... i wszystko pomieszałam. :D Moje pierwsze uwagi są zawsze dobrze trafione, muszę częściej sobie ufać.

Ciągle zapominam, że zadanym tematem był "świst". OK, to haiku napisane na podany temat, plus dla Ciebie. Mam nadzieję, że zgodzisz się jednak z naszymi uwagami. Pozdrawiam raz jeszcze.

Tomciu... wiesz, że w haiku chodzi o obraz, który możesz zobaczyć swoimi oczami, a nie o wydumany scenariusz filmu o japońskich samurajach? W tym kontekście, znalezienie czegoś "wow!" jest dość trudne.

Subtelność... tego poszukuje się w poezji haiku. Kiedy schodzisz do poziomu haiku, zaczynasz dostrzegać finezję poetycką, niuanse, większą paletę barw i delikatne (nienachalne) zależności pomiędzy częściami składowymi obrazu. Nie bez powodu haiku, a właściwie rengay, czyli długie pieśni wiązane, których elementem jest haiku, stanowiły zabawę elit intelektualnych w dawnej Japonii. Jeśli to rozumiesz, zaczynasz inaczej postrzegać samo haiku.

Pozdrawiam serdecznie

miecz samuraja
białą szyję dziecka
zasypuje śnieg

śnieżyca
przez uchylone drzwi
błysk miecza

banalnie panie

krew, śnieg, płatki róż
najoczywistsze skojarzenia

Bo chcę wierzyć że jesteś dobrym człowiekiem :-)

trochę zmieniłem. jest patriotycznie. albo kontrast kolorów, jak kto woli.

Mgło, skąd wiesz?
Paweł :-)
Pozdrawiam.

No i dobra, ma bachor za swoje.