Miałam kiedyś sen jak biegam po wodzie

na bezdechu w momencie zachwytu

drżą odbite od powierzchni krople granatowej wody

rozbitej twoim pędzlem z wiewiórczego futra

zawieszone w przestrzeni sferyczne duchy atmosfery

w twojej pracowni gdzie kot gliniany

szmaragdowe oczy ma

Nazwałbyś muzą na stary wzór to widzenie

to co wdychasz inni nazwaliby kurzem

jednak ty wiesz tak pachnie dom

Czerwoną cegłą i zieloną trawą

Wszystkie twoje obrazy widzę w mym śnie

te garnczki i wazy po których wiją się i kwitną kwiaty

w wiklinowym koszyku pod chustkami

mieszkające szmaciane lalki i drewniane koniki

biegają czasem po domu gdy śpisz

a sowa otwiera jedno oko

jakby próbowała zagadać do głowy byka

wiszącej nad drzwiami

Noc już w pełni na łące

Śpią nimfy ważki i stróże wieczorne

brązowo szare koniki polne

na małych sasankach pierwsze skrzypce

roztańczone źdźbło trawy gra wiatrem poruszone

błękitne teraz w ruinach oczy mam

roziskrzonych świetlików czar może sprawi

że byk gliniany wyskoczy na nią ze ściany.

Chciałbym tęsknić tylko do twych obrazów kochany...

Avatar: http://www.mareklasak.republika.com.pl/chaty20.html